Ik heb het nu toch zelf gemaakt
Theo: “Er was een pandemie voor nodig met veel tijd thuis om je boekenkastje te realiseren. Ik heb het nu toch zelf gemaakt. Het plaatmateriaal heb ik (gegrond watervast multiplex) op maat laten zagen. De schuine kanten en het deurtje moesten het de decoupeerzaag.
Ik vond de beschrijving bijna overal duidelijk. Alleen het monteren van het pianoscharnier (dat kan op vier manieren weet ik inmiddels) vond ik nog wel wat gedoe. De verbindingen heb ik geschroefd en gelijmd en dat zit, in combinatie met de 18mm platen behoorlijk stevig.
De functie van de lat boven het deurtje was me niet duidelijk (ook geloofde ik niet dat de deur dan nog open kon). Inmiddels lees ik waar die lat voor is, en ga ik ‘m alsnog er tegenaan schroeven. Verder was het wel nodig om iets te bedenken waardoor de deur niet helemaal open zou waaien. Onze straat is nogal een tochtgat. Ik heb dat voorlopig met een nylon touwtje gedaan.
Het bouwen zelf was, in verloren uurtjes in een weekje gepiept, de meeste tijd en moeite ging zitten in het lakken.
Ik ben er blij mee, en bedankt. Ik ben met je eens dat een zelfgemaakt meubel veel langer meegaat, en dat is toch waar we met z’n allen naar moeten streven!”.
Rob:” Het latje heeft inderdaad een functie en natuurlijk heb ik het zo gedimensioneerd dat het deurtje gewoon -net- open kan. (uiteraard 😉
Veel plezier nog van je minibieb.”.
